تأثیر تمرین استقامتی بر سطوح پروتئین VEGF در بافت عضله قلبی رت‌های نر دیابتی شده با STZ

نویسندگان

  • سوری, رحمان گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت ‌بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
  • چوبینه, سیروس گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت ‌بدنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده مقاله:

Background: Exercise is considered as the important treatment in diabetic patients and the process of angiogenesis in diabetes can be affected by exercise. The purpose was to investigate the effect of 6 weeks of endurance training in the form of treadmill running on VEGF levels in cardiac muscle of diabetic rats. Materials and Methods: 24 male Wistar rats weighing 245±9.4 g and 8 weeks old were randomly assigned to control (n=6), exercise (n=6) diabetic (n=6) and diabetic and exercise (n=6). Diabetes was induced by streptozotocin (50 mg/kg). The training was performed for 6 weeks and 5 sessions per week. 24 hours after the protocol, the rats were sacrificed and their cardiac tissue extracted. The VEGF levels were measured by ELISA. To analyze data, one-way ANOVA was used. Results: Training results showed a significant increase in VEGF in the diabetic group compared to the control group (p=0.008). The level of VEGF in the diabetic group was significantly reduced compared with the control and exercise groups (p=0.001). The level of VEGF in the diabetic and exercise group was significantly lower than the control and exercise groups (P<0.05). Exercise significantly increased VEGF in the exercise group compared to the control group (p=0.001). Conclusion: VEGF levels were significantly higher in healthy groups than in diabetic groups and training increased the level of VEGF in the cardiac muscle, and possibly this increased levels of VEGF has positive effects on angiogenic processes in diabetic patients. Therefore, endurance training could be a valuable strategy to develop therapies for diabetes.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

متن کامل

‌ تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی فزاینده بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر

زمینه وهدف: آیریزین که توسط عضله اسکلتی در پاسخ به فعالیت ورزشی تولید می‌شود، اخیراً به‌عنوان هدف درمانی برای بیماری‌های متابولیک گزارش شده است. هدف از پژوهش حاضر ‌بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی و استقامتی بر سطوح آیریزین بافت کبد و عضله دوقلو در موش‌های صحرایی نر است. مواد و روش‌ها:در این پژوهش 15سر موش صحرایی نر به‌طور تصادفی به سه گروه کنترل(5 سر)،تمرین استقامتی(5 سر)و تمرین مقاومتی(5 سر)...

متن کامل

تأثیر تمرین مقاومتی بر آیرزین و بیان ژن PGC1α در عضله قلب رت‌های دیابتی ‌شده با STZ

مقدمه: با توجه به نقش PGC1α در متابولیسم گلوکز، آیرزین نیز یک مایوکاین القا شده با فعالیت ورزشی می‌باشد که با دیابت نوع 2 کاهش می‌یابد. بیان ژن PGC1α در افراد دیابتی تا 50% کاهش می‌یابد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر بیان ژن PGC1α، آیرزین، انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین در رت­های دیابتی ‌شده با استرپتوزوتوسین بود.  مواد و روش‌ها: در...

متن کامل

تأثیر تمرین استقامتی تداومی بر پروتئین تروپومدولین-2 نخاع موش‌های صحرایی نر مبتلا به نوروپاتی دیابتی

مقدمه: کاهش ظرفیت نوزایش عصبی اصلی­ترین عامل درگیر در نوروپاتی دیابت است. یکی از پروتئین­های درگیر در مخروط رشد آکسونی، تروپومودولین-2 (TMOD2) است. این پروتئین، تنظیم کننده شکل­گیری نورون است. بدین منظور هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین استقامتی تداومی بر میزان پروتئین TMOD2 بافت نخاع رت­های صحرایی نر مبتلا به نوروپاتی دیابتی بود.  مواد و روش ­ها: مطالعه ح...

متن کامل

تأثیر شدت تمرین استقامتی بر بیان پروتئین پری‌ لیپین A بافت چربی احشایی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین رت های دیابتی شده با استرپتوزوسین

زمینه و هدف: تغییر در بیان پروتئین‌های قطره چربی آدیپوسیت‌ ها مانند پری ‌لیپین A سبب تغییر در لیپولیز و مقاومت به انسولین می‌شود. هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر سه شدت مختلف تمرین استقامتی بر بیان پروتئین پری ‌لیپین A بافت چربی احشایی، سطوح سرمی گلوکز و انسولین موش های دیابتی نر نژاد ویستار بود. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 5 گروه 8 ‌تایی شامل گروه دیابتی همراه با تمرین استقامت...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید

ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده

{@ msg_add @}


عنوان ژورنال

دوره 20  شماره 3

صفحات  110- 124

تاریخ انتشار 2018-10

با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.

کلمات کلیدی

کلمات کلیدی برای این مقاله ارائه نشده است

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023